Σε αυτή τη μαύρη εποχή της κρίσης
που η πτώση έχει γίνει ελεύθερη
και η πραγματικότητα μάς πονάει
το μυαλό την τσέπη και την ψυχή
μόνο η φαντασία θα μας σώσει.
Τραγουδάω λοιπόν δυνατά
το τραγούδι των 7 νάνων
κι ελπίζω, στην ερώτηση του γιού μου,
να μην χρειαστεί να απαντήσω
"Γιέ μου, θα πάω στα καράβια".
υγ. αφιερωμένο σε έναν πολύ καλό φίλο που μου φτιάχνει πάντα το κέφι!
